De laatst zang van de malaterres

"De Gezellen van de Schemering zijn een verminkte ridder, Mariotte en Anicet, alle drie door de maatschappij verstoten. Ze hebben elkaar gevonden in de strijd tegen de Zwarte Kracht. Ooit was de ridder een instrument in handen van de Zwarte Kracht, die dood en verderf zaait over de wereld. Nu staat zijn leven in het teken van de wraak op zijn vroegere heer."
De Gezellen van de Schemering is een grimmige en sprookjesachtige kroniek van de late middeleeuwen aan het eind van de Honderdjarige Oorlog, tevens het einde van een tijdperk. François Bourgeon spreidt hierin andermaal zijn historische bronnendwangmatigheid tentoon en koppelt deze aan een fantasierijk verhaal over de strijd tussen goed en kwaad. Deze zwanenzang van de reeks is geenszins het lied van een lelijk eendje. In geen enkel ander album tot nu toe wist hij zichzelf te overtreffen. De superhoge waardering voor het album heeft tevens te maken met de voorliefde van striplezers voor historische tijdperken met de middeleeuwen en het antieke Rome op kop. Op zijn eentje is Bourgeon verantwoordelijk voor een beter begrip van het niet eens zo vermaledijde tijdperk.
(De Laatste Zang van de Malaterres):
• De Kinderen van de Wind kwam er eigenlijk doordat Bourgeon een scheepsmodel had gebouwd waardoor hij zin kreeg een verhaal te vertellen dat zich aan boord van het zeilschip afspeelde. Daarna bouwde hij het fort Juda na voor Handelspost Juda. Voor De Gezellen van de Schemering ging hij nog een stap verder: uitgaande van het bestaande kasteel van Tournoël construeerde hij een maquette voor het kasteel van Montroy in deel 3. Vanuit diezelfde waarheidsgetrouwheid deed hij navraag bij de sterrenwacht van Parijs naar de maankalender van 1350. Perfectionisme? Bourgeon omschreef het liever als "de meer ludieke kant van het werk".
• In tegenstelling tot de twee voorgaande delen is deel 3 meer realistisch van toon met veel minder fantasy-elementen als kobolden, elfen en trollen